Ανυπομονούμε να μεγαλώσουν γρήγορα και να μας χαρίζουν την πολύτιμη δροσιά τους!!!
Γεια σου γεροπλάτανε!
Του κάκου σε βαραίνουν τα χινόπωρα!
Γεράματα δεν έχεις, γεροπλάτανε.
Την άνοιξη είσαι νιός και πάλι πράσινος.
Μια μέρα να ξαπόσταινα στον ίσκιο σου,
στην βρύσην, όπου πίνεις, να ξεδίψαγα
και να ‘βλεπα το τ’ είδες τον παλιό καιρό!
Για πές μου για τα χιόνια πως τα βάσταξες,
τα καλοκαίρια, πές μου, πως τραγούδησες,
πως έβλεπες τους κλέφτες, τους αρματολούς.
Για το μικρό, για πές μου, το κλεφτόπουλο,
που στο λιθάρι πρώτο και στο πήδημα
τα βόλια λαχταρούσε, τις λαβωματιές…
Γεράματα δεν έχεις, γεροπλάτανε.
Την άνοιξη είσαι νιός και πάλι πράσινος.
Μια μέρα να ξαπόσταινα στον ίσκιο σου,
στην βρύσην, όπου πίνεις, να ξεδίψαγα
και να ‘βλεπα το τ’ είδες τον παλιό καιρό!
Για πές μου για τα χιόνια πως τα βάσταξες,
τα καλοκαίρια, πές μου, πως τραγούδησες,
πως έβλεπες τους κλέφτες, τους αρματολούς.
Για το μικρό, για πές μου, το κλεφτόπουλο,
που στο λιθάρι πρώτο και στο πήδημα
τα βόλια λαχταρούσε, τις λαβωματιές…
Ζαχαρίας Παπαντωνίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου